Anijs is een populair culinair kruid en wordt vooral gebruikt in de keuken, gestrooid in bavaroises (een kaas die in partjes wordt gegeten), gegeten voor de maaltijd met kaas en opgeschept bij het ontbijt. Ik kan geen enkel ander gerecht bedenken waar het niet wordt gebruikt. Het wordt meestal geserveerd met wijn, sherry of citroensap Portugese winkel.

Anijswortels zijn vrij scherp en fris en hebben meestal een scherpe smaak en een scherpe geur. Mensen verwarren Anijszaad vaak met Kruimelgras, maar dat is het niet. De bloemen verschijnen in de herfst en het begin van de winter. Ze zijn geel, spreiden zich uit over een lange periode van dagen, en worden tot 30 centimeter hoog. In de vruchtprovincies van Italië, Spanje en Duitsland wordt Anijszaad geteeld, net als bloemkool, kool, rapen en tarwegras.

De larven van deze schimmels, die witte papperige vlekken op gekookt voedsel veroorzaken, zijn af te raden, omdat zij kunnen leiden tot perforatie van de luchtpijp en zelfs tot mogelijke hart- en leverbeschadiging.

De larven van de schimmels kunnen in de truffel worden geproefd, maar ze zijn in feite alleen eetbaar in geroosterde toestand. In gedroogde vorm smaken ze nog beter. Tegenwoordig worden ze gekweekt op een dieet van suiker en sporen, maar deze zijn niet te vergelijken met de oorspronkelijke wilde schimmels.

Wij raden aan sporen te kopen van een vriendelijk geroosterde paddestoel, in plaats van een paddestoel die per zakje wordt verkocht. De laatste jaren is de verkoop per zakje populair geworden, maar wij kunnen dit niet aanbevelen omdat de sporen soms vuil worden en de schimmel stinkt.

Soms worden de sporen niet geconsumeerd nadat ze zijn gerookt. De beslissing is aan de koper.

Een alternatief voor koken is de sporen te pureren en ze in te vriezen voor later gebruik. Ze zijn meestal 3-4 maanden houdbaar per pond gewicht.

De puree wordt over het algemeen tegen de ochtend opgehaald, waarna de verwerking begint. De truffels worden gemengd met grof zout, water en soms kaliumnitraat. Het water wordt meestal opgevangen via de gootsteen in de keuken, of in een vat uit een bron of put gehaald.

Het cacaopoeder wordt dan aan de oplossing toegevoegd en gemengd tot de vereiste temperatuur is bereikt. Het product wordt onmiddellijk in koelcellen of koelwagens geplaatst. De temperaturen worden tussen 5-20 graden C. gehouden om een product van goede kwaliteit te krijgen.

Het volledige proces neemt gewoonlijk ongeveer 48 uur in beslag vanaf het moment dat de laatste melkbeurt heeft plaatsgevonden, en veel truffels worden ‘s ochtends geoogst, waarna het drogen rond het middaguur begint. Het weer is meestal tussen de 15-20 graden C.

Zodra het merendeel van de truffels is geoogst, ontdekken de wachtende chocoladefabrikanten of chocolatiers dat het wachten erop is geweest. De truffeleigenaars kunnen dan de smaak en de kwaliteit van de chocolade kiezen. Het is in dit stadium dat ze hun eigen chocoladetruffel creëren die aan al hun eigen kwaliteitsnormen heeft voldaan en zal blijven voldoen.

De laatste stap in het proces wordt gezet door de Sous-Chef, de persoon die toezicht houdt en de maaltijden sorteert. Hij zorgt ervoor dat alle truffels samen in de juiste zakjes worden verpakt, ook de steriele. De verpakkingen worden vervolgens verzegeld en naar de verschillende afnemers in de wereld gestuurd.

Wat is er zo speciaal aan truffels en chocolade ?

De enige bekende manier om truffels te krijgen is ze te kopen van een persoon die ze op biologische wijze kweekt. Zo’n persoon kan worden getest en gecertificeerd om te garanderen dat hij truffels kweekt.

Hoewel chocolade lang het voornaamste afrodisiacum is geweest, zijn er nu bewijzen dat de twee even verwant zijn. De Tsjechische Republiek is de grootste producent van chocoladetruffels, gevolgd door Italië, Griekenland en Spanje.

Chocolade en truffels

De Tsjechische importeurs van deze goederen beweren dat het certificeringsproces aan strenge criteria is onderworpen en dat elke truffel anders is. Zij zeggen ook dat chocolade op basis van truffels een unieke smaak en textuur heeft en niet door een andere soort kan worden vervangen.

Een truffel wordt gewoonlijk beschouwd als een vrucht of een groente, hoewel hij dat in botanische zin niet is. Men beschouwt het ook als een schimmel die aërobe gasbellen vormt in het lichaam van zijn gastheer, die verstikt en uiteindelijk het slachtoffer langzaam doodt.

Naar verluidt groeit de chocoladetruffel in deallederlude en mag hij niet worden verward met truffels die tussen de zwammen, varens en bomen groeien. Zij zeggen dat de truffel een vrucht is omdat hij ondergronds en tussen wortels van bomen groeit en niet op aarde of rotsen. Verder maken zij onderscheid tussen eetbaar en niet-eetbaar. Volgens hen is een eetbare truffel een boom of struik die een eetbare schimmel bevat, de niet-eetbare spruithema.